Jakiś już czas temu opisywałem jak włączyć rozszerzenia prywatności IPv6 na Debianie (IPv6 Privacy Extensions) w przypadku korzystania z mechanizmu automatycznej konfiguracji adresacji hostów SLAAC (StateLess Address AutoConfiguration). Miało to za zadanie poprawić nieco prywatność osób podłączonych do internetu za sprawą protokołu IPv6, bo generowane adresy IP standardowo zawierają adresy MAC kart sieciowych (identyfikator EUI64). Parę dni temu dowiedziałem się, że w linux można również aktywować inny mechanizm zwany stabilnymi adresami prywatnymi (stable-privacy addresses), które to wykorzystują inny system przy generowaniu identyfikatorów interfejsów sieciowych. Ten mechanizm sprawia, że część adresu IPv6 odpowiedzialna za identyfikację hosta ma losowe, choć stabilne wartości, które nie mają nic wspólnego z adresem MAC karty sieciowej naszego komputera. W ten sposób możemy ukrócić śledzenie nas w sieci na podstawie adresu IPv6. Poniższy artykuł ma za zadanie pomóc skonfigurować nam te stabilne adresy prywatne na linux oraz pokazać w jaki sposób są one w stanie pomóc naszej prywatności.

Protokół IPv6 został opracowany już dość dawno temu, a jednak ilość hostów w internecie komunikujących się za jego pomocą wciąż nie jest zbyt wysoka i oscyluje w granicach 25%. Faktem jest, że migracja z IPv4 na IPv6 może być sporym kosztem dla niektórych podmiotów jeśli chodzi o kwestię związaną z wymianą sprzętu i ze zmianą konfiguracji sieci, co pewnie zniechęca część ISP do wdrożenia tego protokołu. Użytkownicy korzystający z sieci z kolei nie wiedzieć czemu też preferują IPv4 nad IPv6. Jakiś czas temu czytałem nawet artykuł na temat zagrożenia prywatności jakie może nieść ze sobą protokół IPv6. Chodzi generalnie o to, że obecnie wszyscy przywykliśmy do rozwiązania jakie oferuje nam NAT, które jest w stanie utrudnić nieco naszą identyfikację i analizę naszej aktywności w internecie. W przypadku IPv6 adresy IP są dość unikatowe w skali globalnej, a część odpowiedzialna za identyfikację hosta (ostatnie 64 bity) stanowi identyfikator EUI64, który z kolei jest generowany na podstawie adresu MAC karty sieciowej. W taki oto sposób interfejs tej karty będzie miał stały identyfikator EUI64, a hosta będzie można zidentyfikować bez problemu i bez względu na to u którego ISP podłączymy nasz komputer. Rozwiązaniem tego problemu jest mechanizm zwany IPv6 Privacy Extensions. Przydałoby się zatem rzucić na niego okiem i jeśli okaże się użyteczny, to wypadałoby go włączyć w naszym Debian Linux.

Narzędzie dnscrypt-proxy począwszy od wersji 1.7.0 ma domyślnie włączoną obsługę wtyczek. W standardzie nie ma ich dużo, bo jedynie trzy ale mogą one się okazać dla pewnych osób bardzo użyteczne. Dzięki tym pluginom możemy, np. zablokować rozwiązywanie nazw w protokole IPv6 na wypadek, gdyby ten protokół nie był wspierany w naszej sieci domowej czy też u naszego ISP. Możemy także zdefiniować sobie adresy/domeny, które powinny zostać zablokowane i w efekcie użytkownicy nie będą w stanie odwiedzić tych miejsc w internecie. Jest także wtyczka, która może nam pomóc zalogować zapytania DNS. Jak widać, całkiem przyzwoite są te dodatki. W tym wpisie przyjrzymy się nieco bliżej konfiguracji poszczególnych wtyczek dla dnscrypt-proxy .

Ludzie z IETF prawie 20 lat temu opracowali protokół IPv6. Niemniej jednak, w dalszym ciągu ogromna część providerów internetowych nie ma zamiaru zaimplementować u siebie jego obsługi. Ilość użytkowników, którzy mają natywne wsparcie dla protokołu IPv6 oscyluje w granicach 10% . Jeśli jednak mamy do dyspozycji router z firmware OpenWRT na pokładzie, to możemy pokusić się o skonfigurowanie tunelu 6in4. Jedynym warunkiem jest posiadanie zewnętrznego adresu IP. Tunel 6in4 jest bardzo podobny do tego 6to4, który był opisywany na przykładzie debiana. Tutaj jednak ten tunel zostanie ustawiony na routerze i w ten sposób cała wewnętrzna sieć będzie miała przydzieloną określoną przestrzeń adresową z puli IPv6.

Ogromna cześć lokalnych ISP zdaje się nie nadążać za ciągle zmieniającą się rzeczywistością. Problem dotyczy implementacji protokołu IPv6, który jest już z nami od bardzo wielu lat. W przypadku mojego obecnego ISP raczej nie mam co liczyć na to, by w bliżej nieokreślonej przyszłości dodał on obsługę tego protokołu. Istnieje jednak mechanizm zwany tunelowaniem pakietów protokołu IPv6 wewnątrz pakietów protokołu IPv4 (w skrócie 6to4), którym warto się zainteresować. W ogromnym skrócie, część puli adresowej IPv6 jest zarezerwowana i zmapowana na adresy protokołu IPv4. Dzięki takiemu podejściu, każdy kto posiada stały zewnętrzny adres IPv4 ma również adres w puli IPv6. Mając zatem zarezerwowany adres, możemy pokusić się o utworzenie tunelu 6to4, co aktywuje w naszej infrastrukturze ten nowszy protokół obchodząc jednocześnie ograniczenia ISP. Trzeba jednak mieć na względzie, że nie jest to natywne wsparcie dla protokołu IPv6 i jest niemal pewne, że wystąpią mniejsze lub większe problemy z wydajnością.