Zawsze mnie zastanawiało jak to jest możliwe, by przez przypadek można było usunąć dane na jeden z kluczowych partycji w smartfonie jaką jest partycja /system/ . Ostatnio wiele osób do mnie pisało z tego typu problemami i zapytaniem "jak odratować w takiej sytuacji telefon". Odpowiedź wydawała mi się prosta: wystarczy wgrać uprzednio zrobiony backup wyczyszczonej partycji via fastboot . Problem w tym, że po usunięciu danych z partycji /system/ , fastboot nie działa. A skąd to wiem? Ano "przez przypadek" usunąłem sobie dane na tej partycji. W sumie to tylko testowałem ficzer w TWRP zwany ADB Sideload, który niby ma za zadanie wgrać ROM z paczki .zip . Coś poszło nie tak i w zasadzie zostałem z pustą partycją /system/ . Przy odpalaniu telefonu w takim stanie, ten w zasadzie jedynie się resetuje co kilka chwil. Może i fastboot nie działa ale można wbić do trybu recovery. Jeśli tylko mamy wgrany TWRP, to jest spora szansa na odratowanie smartfona. W tym artykule w rolach głównych wystąpi Neffos Y5L, który ma SoC od Qualcomm'a, zatem nie damy rady się pobawić SP Flash Tool i całą robotę trzeba będzie odwalić ręcznie.

System Android w większej lub mniejszej części zmienia się z wydania na wydanie. Te nowsze wersje zwykle zawierają całą masę nowych mechanizmów i rozbudowują te już istniejące, tak by ten OS w lepszym stopniu zaspokajał zachcianki użytkowników smartfonów. Problem w tym, że niektóre kroki deweloperów Androida potrafią wprawić w zastanowienie niejednego logicznie myślącego osobnika. Przykładem może być przestawienie domyślnego trybu USB w Marshmallow z MTP na Charge-Only (tylko ładowanie). Jedni mówią, że takie posunięcie jest podyktowane względami bezpieczeństwa, a inni, że chodzi o performance przy ładowaniu baterii, gdzie moduł USB nie działa w tym drugim trybie i nie konsumuje energii, przez co ładowanie ma przebiegać szybciej. Ile w tym prawdy, tego nie wiem ale ja za bardzo nie widzę żadnych wymiernych korzyści z przestawienia tego trybu na Charge-Only. Natomiast widzę bardzo wyraźnie utrudnienia przy interakcji telefonu z komputerem za sprawą tej zmiany. Poszukałem trochę informacji na ten temat i znalazłem rozwiązanie w postaci aplikacji MTP enabler.

Stock'owe Androidy w smartfonach mają ten problem, że zawierają całą masę preinstalowanych aplikacji od Google. Nie to by jakoś mnie to bolało, no może za wyjątkiem braku możliwości ich wywalenia czy wyłączenia. To co mnie trochę irytuje, to fakt obecności reklam w aplikacji YouTube. Nie da rady się ich pozbyć praktycznie w żaden sposób. Zdaję sobie sprawę, że serwis YT można przeglądać w Firefox'ie i jeśli mamy zainstalowanego w telefonie adblock'a, np. AdAway, czy też wdrożony podobny filtr na domowym routerze WiFi z LEDE/OpenWRT, to te reklamy mogą zostać z powodzeniem odfiltrowane, przynajmniej w Firefox'ie. Jestem też świadom istnienia aplikacji NewPipe, która jest zubożonym klientem YouTube. Niemniej jednak, te opisane wyżej sposoby mają jedną podstawową wadę. Mianowicie tracimy lwią część funkcjonalności serwisu YouTube. Przykładem mogą być powiadamiania w przypadku, gdy na jeden z subskrybowanych kanałów zostanie wrzucony jaki materiał video. Taką opcję ma ta aplikacja od Google ale klikając w powiadomienie jest niemal pewne, że włączy nam się jakaś wredna reklama o wiele głośniejsza niż sam filmik, który zamierzamy obejrzeć. Innym problemem w przypadku tej góglowskiej aplikacji jest brak możliwości odtwarzania video w tle czy też przy zgaszonym wyświetlaczu. Postanowiłem w końcu wziąć się za ogarnięcie tej góglowskiej aplikacji YouTube i wyeliminować te drażniące mnie problemy instalując w smartfonie framework Xposed wraz z odpowiednimi modułami: YouTube Background Playback oraz YouTube AdAway. Jako, że nie jest to proces łatwy, to postanowiłem go opisać krok po kroku.

Każdy nowszy smartfon z Androidem oferuje możliwość zaszyfrowania wszystkich danych użytkownika zlokalizowanych na partycji /data/ . Cały proces można przeprowadzić w bardzo prosty sposób i bez większych problemów. Raz zaszyfrowanego telefonu nie da rady cofnąć do stadium przed szyfrowaniem i w zasadzie to zabezpieczenie można zdjąć jedynie przez przywrócenie urządzenia do ustawień fabrycznych. My tutaj jednak nie będziemy zajmować się samym szyfrowaniem smartfona i skupimy się bardziej na hasłach zabezpieczających mających stać na straży dostępu do naszych cennych danych, które mamy w telefonie. Większość z nas wykorzystuje krótkie hasło do odblokowania ekranu. To samo hasło z kolei jest wykorzystywane do zaszyfrowania klucza używanego w procesie szyfrowania/deszyfrowania danych na flash'u smartfona. W ustawieniach Androida nie ma jednak opcji rozdzielenia tych haseł i można by pomyśleć, że wykorzystanie czterocyfrowego kodu PIN jako zabezpieczenie mija się z celem. Na pewno w części smartfonów tak ale niekoniecznie we wszystkich modelach. Tak się składa, że akurat leży u mnie nieużywany Neffos Y5 od TP-LINK, to postanowiłem przyjrzeć się nieco bliżej tej kwestii haseł i sprawdzić czy jest się czego obawiać stosując krótkie hasła w zaszyfrowanych Androidach.

Gdy zamierzamy zbudować sobie własny ROM na smartfon z Androidem, np. LineageOS (CyanogenMod nie jest już rozwijany) czy nawet jedynie obraz recovery (TWRP albo CWM), to potrzebne nam jest stosowne urządzenie oraz odpowiedni kod źródłowy. Skoro chcemy budować te ww. rzeczy, to prawdopodobnie nasz telefon nie jest przez to oprogramowanie jeszcze wspierany lub też sam soft nie jest regularnie aktualizowany przez dewelopera. W zasadzie zarówno pełne ROM'y jak i obrazy recovery są budowane ze źródeł Androida. Niemniej jednak, oficjalny kod dostarczany przez Google budzi czasem wiele kontrowersji i ci nieco bardziej zaawansowani użytkownicy zmieniają go, np. czyniąc go w pełni OpenSource czy też implementując w nim pewną niestandardową funkcjonalność. Tak powstają Custom ROM'y, które w późniejszym czasie z racji swojej popularności przestają być "Custom" i zaczynają żyć swoim własnym życiem obok tego Góglowskiego Androida. W przypadku budowania obrazu recovery nie są nam potrzebne całe źródła konkretnego ROM'u. Jakby nie patrzeć, potrafią one zajmować trochę miejsca, a poza tym proces ich budowania jest stosunkowo czasochłonny. Tak czy inaczej, jakieś źródła trzeba pozyskać i przygotować je do dalszej pracy. W tym artykule nie będziemy sobie jeszcze budować całego ROM'u i skupimy się na zbudowaniu od podstaw jedynie obrazu TWRP recovery ze źródeł OMNI ROM. Ten proces zostanie pokazany na przykładzie smartfona Neffos Y5 od TP-LINK przy wykorzystaniu systemu linux, a konkretnie dystrybucji Debian.

Bawiąc się ostatnio trochę mechanizmami szyfrującymi w moich smartfonach Neffos podesłanych przez TP-LINK, po raz kolejny coś nieopatrznie uszkodziłem. Tym razem sprawa wygląda nieco bardziej poważnie, bo uwalony został cały moduł szyfrujący urządzenie. Chodzi generalnie o to, że w Androidzie w wersji 4.4/5.0 została wprowadzona możliwość zaszyfrowania wszystkich danych użytkownika, tj. informacji przechowywanych na partycji /data/ . Do odszyfrowania tej partycji potrzebny jest klucz szyfrujący. Problem w tym, że Android musi gdzieś ten klucz trzymać i to w taki sposób, by proces Factory Reset był w stanie ten klucz usunąć, choćby na wypadek zapomnienia hasła i próby odzyskania w takiej sytuacji władzy nad smartfonem. Pech chciał, że akurat na moim Neffos Y5 mam wgrane TWRP recovery i z jakiegoś powodu nie mogłem zresetować ustawień telefonu do fabrycznych przez ten tryb i posłużyłem się narzędziem fastboot . Ono najwyraźniej nieco inaczej formatuje partycję /data/ i w ten sposób uwala cały mechanizm szyfrowania oferowany przez Androida. Czy da radę jakoś poprawić ten problem, a jeśli tak to w jaki sposób?

W Androidzie 6.0 Marshmallow został wprowadzony ciekawy mechanizm zwany Adoptable Storage, który umożliwia zamontowanie karty SD w smartfonie jako pamięć wewnętrzna. W ten sposób pamięć flash w telefonach, które mają jej niewiele, może zostać nieco rozbudowana. Jedyny problem z tym całym Adoptable Storage jest taki, że Android szyfruje zawartość karty SD automatycznie, przez co nie jesteśmy w stanie odczytać żadnych informacji z takiego nośnika na innych urządzeniach. Istnieje jednak sposób, by rozszyfrować i tym samym uzyskać dostęp do danych zgromadzonych na karcie SD z poziomu linux'a, np. dystrybucji Debian. W tym artykule prześledzimy sobie właśnie ten proces na przykładzie smartfona Neffos Y5 od TP-LINK.

Kamery do monitoringu ostatnimi czasy stają się coraz bardziej popularne. Na dobrą sprawę możemy je spotkać praktycznie wszędzie, zwłaszcza w miejscach, w których dochodzi do kradzieży czy innych przestępstw, które cechują się podwyższonym odsetkiem niewykrywalności sprawców przez służby mundurowe. Oczywiście taki profesjonalny sprzęt, którym można zabezpieczyć duże obiekty, trochę kosztuje. Niemniej jednak, kamery przemysłowe nadają się głównie do zastosowań firmowych i przeciętnego Kowalskiego te rozwiązania zwykle nie interesują ze względu na ich wysoką cenę. Może niekoniecznie każdy z nas posiada dużą firmę ale są sytuacje, w których taka kamera bardzo by nam się przydała. Garaż czy piwnica często są obiektami zainteresowań podejrzanych typów i narażone na włamania. Dlatego też od czasu do czasu warto zajrzeć w te miejsca, by się upewnić czy aby na pewno wszystko jest w porządku. Zwykle jednak nikt nie ma na to czasu, a gdy już ktoś nam się włamie, to nie dość, że orientujemy się parę dni/tygodni po fakcie, to jeszcze nawet nie mamy pojęcia kto, jak i kiedy się tego czynu zabronionego dopuścił. Dlatego monitoring warto sobie zainstalować i niekoniecznie musimy przy tym wydawać dziesiątki tysięcy złotych. TP-LINK ma w swojej ofercie kilka niedrogich kamer IP, które można wykorzystać do zastosować domowych. W tym artykule rzucimy sobie okiem na obrotową kamerę NC450, która jest w stanie zapisywać obraz i dźwięk na kartę SD.

Rozpoczynając przygodę z Androidem (tylko taką nieco bardziej deweloperską) trzeba posiadać w systemie szereg niezbędnych narzędzi. Chodzi tutaj oczywiście o Android SDK. Metod na instalację tego pakietu na linux'ie, a konkretnie w dystrybucji Debian, jest co najmniej kilka. Chodzi o to, że Google udostępnia paczkę .zip z Android SDK, którą można pobrać sobie z oficjalnej strony Androida. Dodatkowo, na tej samej stronie mamy coś o nazwie Android Studio, które również jest w stanie nam potrzebne narzędzia dostarczyć. Poza tym, te narzędzia można także skompilować sobie ze źródeł Androida, jak i również zainstalować bezpośrednio z repozytorium samego Debiana. Niemniej jednak, część z tych sposobów nie jest zbytnio wygodna, a pozostała część zakłada, że korzystamy z najnowszej wersji Androida (obecnie Nougat). A co w przypadku, gdybyśmy chcieli operować na Androidzie 5.1 (Lollipop) czy 6.0 (Marshmallow)? Jak zainstalować pasujące wersje narzędzi, by nic nam się nie gryzło ze sobą?

Jakiś czas temu opisywałem kartę sieciową na USB UE200 od TP-LINK. Taki adapter jest bardzo przydatny w momencie, gdy nie posiadamy z jakiegoś powodu standardowej karty sieciowej, tak by za jej sprawą przewodowo połączyć komputer do domowej sieci. Jeden z moich komputerów cierpi właśnie na tego typu przypadłość z powodu jakiegoś bliżej nieznanego mi uszkodzenia jego wbudowanej karty sieciowej. Generalnie rzecz biorąc w ofercie TP-LINK poza tym wspomnianym UE200 jest także dostępny adapter UE300, który różni się głównie tym, że ma gigabitowy port Ethernet oraz karta jest na USB 3.0. Jako, że jestem w posiadaniu adaptera UE300, to postanowiłem sprawdzić jak (i czy w ogóle) jest rozpoznawany przez system z rodziny linux, a konkretnie na dystrybucji Debian, której używam na co dzień.