Wvdial i PPP, czyli modem LTE w trybie RAS
Spis treści
Jak wielu użytkowników linux'a zapewne wie, modem GSM/UMTS/LTE może pracować w kilku trybach.
Najpopularniejszym z nich jest tryb RAS wykorzystujący interfejsy udostępniane przez to urządzenie
w katalogu /dev/ , zwykle ttyUSB0 , ttyUSB1 , etc. By taki modem mógł nawiązać połączenie z
siecią, potrzebny jest demon PPP. O trybie
RAS wspominałem już parokrotnie, min. we wpisach dotyczących konfiguracji połączenia LTE w
RBM/Play jak i przy omawianiu problemów
z resolver'em DNS w przypadku
Aero2. Generalnie ten tryb
różni się trochę od trybu
NDIS(NCM) głównie tym, że tutaj
nie uzyskamy większych prędkości niż 20-30 mbit/s. Niemniej jednak, jeśli nie mamy dobrej jakości
połączenia LTE, lub nasz modem z jakiegoś powodu pod linux'em nie potrafi pracować w trybie NDIS,
to możemy skonfigurować połączenie w trybie RAS wykorzystując do tego celu wvdial oraz demona PPP.
Instalacja wvdial i demona PPP
Jeśli nasz modem nie jest wykrywany poprawnie, tj. po jego podłączeniu nie mamy w katalogu /dev/
żadnych urządzeń ttyUSB* , to będziemy musieli zainteresować się pakietem usb-modeswitch . W
przypadku, gdy w katalogu /dev/ mamy do dyspozycji szereg interfejsów modemu, to wystarczy, że
doinstalujemy sobie pakiet wvdial . Nie musimy osobno instalować pakietu ppp , bo ten powinien
zostać dociągnięty w zależnościach. Obie te powyższe rzeczy znajdują się w repozytoriach debiana,
zatem instalacja ich nie powinno sprawić trudności.
Polecenia AT
By umiejętnie operować na wvdial musimy nauczyć się obsługi poleceń AT. Na dobrą sprawę, to
wszystkie polecenia AT można przesłać za pomocą echo bezpośrednio na interfejs modemu w katalogu
/dev/ . Problem z tymi poleceniami AT jest taki, że są one zwykle skomplikowane, długie i trudne
do zapamiętania. Dlatego będziemy posługiwać się plikiem /etc/wvdial.conf , gdzie te wszystkie
polecenia zostaną zebrane. Tak czy inaczej, każde polecenie AT ma swoją składnię, która wygląda
mniej więcej tak:
command line prefix delimited with semicolon termination character
| | read command for checking /
| subparameter | current subparameter values /
| | / | /
ATCMD1 CMD2=12; +CMD1; +CMD2=,,15; +CMD2?; +CMD2=?<CR>
| | \ |
| extended command \ test command for checking
basic command (prefixed with +) | possible subparameter values
(no + prefix) subparameters
may be omitted
Najważniejsze z tego schematu, to zapamiętać, że wszystkie polecenia są poprzedzone prefiksem AT ,
chyba, że precyzujemy je w jednej linii. W takim przypadku oddzielamy te polecenia od siebie za
pomocą ; i każda kolejna komenda jest już bez prefiksu. Mamy kilka typów poleceń: podstawowy
(basic), rozszerzony (extended), producenta (vendor), sprawdzający (checking) i testujący (testing).
Jeśli modem obsługuje polecenia AT, to prawdopodobnie obsługuje wszystkie albo znaczną większość
poleceń podstawowych i rozszerzonych. Te dwa typy można odróżnić po znaku + , który występuje
tylko w przypadku poleceń rozszerzonych. Producent modemu, może też wprowadzić własne polecenia,
które mogą dotyczyć tylko jego produktów lub pewnych określonych modeli. Wszystkie takie polecenia
zaczynają się od znaku ^ lub % . Polecenie sprawdzające ma na celu odpytanie o aktualną wartość
danego parametru. Takie polecenie jest zakończone ? . Z kolei polecenie testujące zwraca możliwe
do ustawienia wartości. Jest ono zakończone =? .
Poniżej przykładowe wykorzystanie poleceń sprawdzających i testowych:
--> Sending: AT+CFUN=?
+CFUN: (0,1,4,5,6,7,8,10,11),(0,1)
OK
--> Sending: AT+CFUN?
+CFUN: 1
OK
--> Sending: AT+CFUN=0
OK
Polecenie AT+CFUN=? zwróciło nam możliwe do określenia wartości. Mamy także formę jaką to
polecenie może przyjąć. Następnie AT+CFUN? odpytuje modem o aktualnie ustawioną wartość i widzimy,
że została zwrócona 1 . Przy pomocy AT+CFUN=0 przestawiamy wartość na 0 . W tym przypadku,
drugi parametr jest opcjonalny i nie trzeba go określać. Każde polecenie ma swój własny szyk i swoje
własne parametry i wartości. Niestety na necie nie znalazłem dobrego źródła opisującego polecenia AT
ale gdzieniegdzie można znaleźć mniej lub bardziej obszerne informacje na temat konkretnego
polecenia. Natomiast pełna lista poleceń obsługiwanych przez modem może zostać zwrócona przez
komendę AT+CLAC .
Mamy zatem krótkie wprowadzenie do tego czym tak naprawdę będziemy się zajmować. Przejdźmy teraz do
konfiguracji wvdial .
Konfiguracja wvdial
W dużej mierze połączenie modemu w trybie RAS odbywa się automatycznie. Demon PPP będzie startowany
przez wvdial i jedyne czego nam potrzeba, to odpowiedniej konfiguracji dla tego narzędzia.
Wszystkie poniższe wpisy będziemy umieszczać w pliku /etc/wvdial.conf . Większość wpisów będzie
zawierać polecenia AT, które są przesyłane do modemu i w ten sposób mówią mu jak ma się zachowywać,
np. wymusić tryb LTE.
Sekcja [Dialer Defaults]
Na sam początek wygenerujmy sobie sekcję [Dialer Defaults] . Będzie ona inna w zależności od
posiadanego modemu. W tym przypadku mamy do czynienia z modemem Huawei E3372s-153 w wersji
NON-HiLink. Pamiętajmy też, że tylko wersje NON-HiLink mogą być konfigurowane w trybie RAS.
Wszystkie HiLink'i mają swój interfejs webowy dostępny zwykle pod adresem 192.168.8.1 i nie da
rady zarządzać nimi w opisany niżej sposób. Podłączamy modem do portu USB i wydajemy w terminalu to
poniższe polecenie:
# wvdialconf
Scanning your serial ports for a modem.
...
Modem configuration written to /etc/wvdial.conf.
ttyUSB0<Info>: Speed 9600; init "ATQ0 V1 E1 S0=0"
ttyUSB1<Info>: Speed 9600; init "ATQ0 V1 E1 S0=0"
Polecenie wvdialconf ma na celu wykrycie interfejsów modemu i odpowiednie ich skonfigurowanie. Jak
widzimy wyżej, modem Huawei E3372 ma dwa interfejsy ttyUSB0 oraz ttyUSB1 . Wygenerowana sekcja
domyśla nie jest zbyt rozbudowana ale, jak nazwa mówi, jest ona domyślna. Znajdują się w niej te
opcje, które zwykle są wykorzystywane przy wydawaniu każdego polecenia AT. Możemy ją zostawić w
spokoju albo też pokusić się o dostosowanie poszczególnych parametrów. Wszystkie opcje w [Dialer Defaults] mogą zostać napisane, przez co konfiguracja w pliku /etc/wvdial.conf może być
rozdzielona na szereg sekcji (o tym później). Poniżej znajdują się te opcje, które zwykle powinny
powędrować do sekcji domyślnej.
Typ modemu
Typ modemu jest określany przez wvdialconf i raczej nie powinniśmy tej opcji ruszać:
Modem Type = Analog Modem
Domyślny interfejs modemu
Jako, że ten modem ma kilka interfejsów, to któryś z nich możemy określić jako domyślny. Oczywiście nie musimy tego robić ale w takim przypadku, we wszystkich pozostałych sekcjach będziemy musieli dodać dodatkową linijkę, co może wpłynąć niekorzystnie na czytelność pliku konfiguracyjnego.
Modem = /dev/ttyUSB1
Prędkość komunikacji z modemem
wvdial komunikuje się z modemem. Każda komunikacja może zachodzić szybciej lub wolniej, a zależy
to od prędkości z jaką się ona odbywa. Parametr Baud nie wpływa
na prędkość połączenia internetowego.
Baud = 9600
Próby i czas nawiązywania połączeń
W przypadku, gdy Dial Attempts zostanie ustawiony na 0 , modem będzie próbował połączyć się w
nieskończoność. Z kolei Dial Timeout określa czas (w sekundach) jednej próby połączenia.
Dial Attempts = 3
Dial Timeout = 30
Automatyczne nawiązywanie połączenia
Połączenie może zostać zerwane w losowy sposób przez drugą ze stron. W takim przypadku modem może spróbować automatycznie nawiązać je ponownie:
Auto Reconnect = 1
Konfiguracja DNS
Po zestawieniu połączenia z internetem, demonowi PPP zostanie przekazana konfiguracja sieci za sprawą protokołu DHCP. W niej zawarta będzie także informacja o resolverze DNS. Możemy te wpisy zignorować i ręcznie wskazać providera DNS, np. google, czy opendns. Bardzo przydatny parametr zwłaszcza w przypadku, gdy szyfrujemy zapytania DNS przy pomocy dnscrypt-proxy.
Auto DNS = 0
Trzeba jednak pamiętać, by zmienić także plik /etc/ppp/peers/wvdial . Konkretnie chodzi o
wykomentowanie poniższej linijki:
#usepeerdns
Test ustawień DNS
Po tym jak połączenie zostanie nawiązane, wvdial może przetestować resolver DNS. Możemy także
określić dwie domeny, które w tym teście zostaną odpytane.
Check DNS = 1
DNS Test1 = wp.pl
DNS Test2 = google.com
Test domyślnej trasy
Podobnie jak w przypadku resolver'a DNS możemy poddać testom domyślną trasę.
Check Def Route = 1
Rozłącz, gdy nieaktywny
Istnieje także możliwość rozłączenia połączenia internetowego w przypadku, gdy nie jest ono
wykorzystywane. Wartość poniższego parametru jest w sekundach, natomiast 0 wyłącza tę opcję:
Idle Seconds = 0
Domyślny numer
Z tego co wyczytałem na necie, to praktycznie każdy provider mobilnego internetu LTE operuje na
numerze *99# . Możemy go określić w tej sekcji, co powinno odciążyć plik konfiguracyjny w
przypadku, gdy mamy wiele sekcji odnoszących się do konfiguracji różnych operatorów.
Phone = *99#
Domyślne polecenia AT
wvdial jest w stanie przesłać modemowi do 9 różnych poleceń ( Init1 - Init9 ). W każdej z tych
opcji, polecenia AT mogą być łączone za pomocą ; . Zatem samych poleceń AT można wysłać więcej.
Init1 = ATZ
Init2 = ATQ0 V1 E0 H0 S0=0
Powyżej mamy podstawowe polecenia, które powinny być przesyłane do modemu za każdym razem ilekroć
zamierzamy korzystać z poleceń AT. W taki sposób pozostałe sekcje będą mieć do wykorzystania
Init3 - Init9 .
Startowanie i stopowanie modemu
Sekcję [Dialer Defaults] mamy z głowy. Możemy przejść do konfiguracji szeregu sekcji, które będą
wykorzystywane ilekroć będziemy próbować nawiązać połączenie z internetem. Poniższe dwie sekcje
odpowiadają kolejno za włączenie i wyłączenie modemu:
[Dialer modem-start]
Init1 = AT+CFUN=1
[Dialer modem-stop]
Modem = /dev/ttyUSB0
Init1 = AT+CFUN=0
Polecenie +CFUN obsługuje tryby pośrednie, choć nie wszystkie są dostępne w każdym modelu modemu.
Z reguły będą to numerki 2-9. Dobrze jest zajrzeć w dokumentację techniczną producenta, by ustalić
jakie dodatkowe tryby pracy nasz modem obsługuje.
PIN do karty SIM
Karty SIM są z reguły zabezpieczone kodem PIN. W przypadku modemów, takie rozwiązanie jest dość
nieporęczne i nie zalecałbym stosowania tutaj PIN'u. A to z tego względu, że przy każdym połączeniu,
trzeba będzie ten PIN podawać. Można go, co prawda, zapisać w konfiguracji wvdial ale wtedy i tak
narażamy się na jego odczytanie. Tak czy inaczej, jeśli mamy kartę SIM zabezpieczoną kodem PIN i nie
chcemy tego kodu usuwać, to możemy stworzyć sekcję, która ten kod PIN poda za nas:
[Dialer pin-use]
Init3 = AT+CPIN=8888
Informacje o jakości sygnału
Poniższa sekcja jest w stanie nam dostarczyć informacji na temat operatora i jakości sygnału, który otrzymujemy od BTS.
[Dialer info-gsm]
Modem = /dev/ttyUSB0
Init4 = AT+COPS?
Init5 = AT^HCSQ?
Informacje na temat konfiguracji modemu
Ta poniższa sekcja umożliwi nam ustalenie producenta i modelu modemu, wersji użytego oprogramowania oraz szeregu numerów, np. numer seryjny karty SIM. Ponadto, zostaną nam tez wyświetlone informacje na temat włączonych portów.
[Dialer info-device]
Modem = /dev/ttyUSB0
Init4 = AT+CGMI;+CGMM;+CGSN;+CIMI;+CGMR;+CPAS;+CBC;^ICCID?
Init5 = AT^SETPORT=?;^SETPORT?
Init6 = AT^GETPORTMODE
Jeśli chodzi zaś o informacje o konfiguracji pasm i częstotliwości na jakich aktualnie operuje modem, to powie nam to następująca sekcja:
[Dialer info-config]
Modem = /dev/ttyUSB0
Init4 = AT^SYSCFG=?;^SYSCFG?
Init5 = AT^SYSCFGEX=?;^SYSCFGEX?
Init6 = AT^SYSINFO
Init7 = AT^SYSINFOEX
Konfiguracja pasm i częstotliwości
Jeśli nie jesteśmy zadowoleni z obecnej konfiguracji pasm i częstotliwości, to możemy przeprogramować modem. W ten sposób możemy np. wymusić LTE, czy ustawić preferencję LTE później UMTS i GSM. Jeśli mamy starszy modem, to potrzebna nam jest ta sekcja:
[Dialer set-old]
Init4 = AT^SYSCFG=2,0,3FFFFFFF,1,2
Jeśli jest to modem nowszy, to z kolei potrzebujemy tej sekcji:
[Dialer set-new]
Init4 = AT^SYSCFGEX="030201",3FFFFFFF,1,2,800C5,,
Zmiana trybu pracy modemu
Modem może pracować w dwóch trybach: jako CD-ROM/pendrive lub faktyczny modem. Każdy z tych trybów ma inny zestaw portów, które można sobie skonfigurować.
[Dialer set-iface]
Init4 = AT^SETPORT="FF;12,10,16,A2"
Init5 = AT^RESET
Restart modemu
Przyda nam się też sekcja umożliwiająca restart modemu.
[Dialer modem-reboot]
Init3 = AT^RESET
Konfiguracja połączenia operatorów
Ostatnią rzeczą, której potrzebujemy to sekcje z ustawieniami dla poszczególnych operatorów GSM.
Każdy z operatorów zwykle dysponuje inną konfiguracją, którą musimy podać w wvdial . Dla
przykładu 3 sekcje:
[Dialer aero2]
Init6 = AT+CGDCONT=1,"IP","darmowy"
Password = "aero"
Username = "aero"
[Dialer red_bull_mobile-auto]
Init6 = AT+CGDCONT=1,"IP","internet"
Username = "blank"
Password = "blank"
[Dialer red_bull_mobile-lte]
Init4 = AT^SYSCFGEX="03",3FFFFFFF,1,2,800C5,,
Init6 = AT+CGDCONT=1,"IPV4V6","internet"
Username = "blank"
Password = "blank"
Operowanie na wvdial
Takich sekcji w pliku /etc/wvdial.conf możemy umieścić dowolną ilość. By przekazać polecenie do
wvdial , który z kolei prześle je do modemu, w argumencie podajemy nazwę sekcji. Możemy ich podać
kilka, w zależności od potrzeb. Poniżej przykładowe wywołanie programu:
# wvdial modem-start info-config
Część z opcji użytych w konkretnych sekcjach może się nakładać na siebie, głównie te z Init* i
modem , tak jak to widać na powyższym przykładzie. Weźmy, np. parametr modem . Występuje on
zarówno w sekcji [Dialer Defaults] jak i w [Dialer info-config] . Zatem która wartość zostanie
użyta? Decyduje tutaj kolejność sekcji podanych w argumencie. Zatem parametr modem zostanie
przepisany z domyślnego /dev/ttyUSB1 na /dev/ttyUSB0 . Podobnie sprawa ma się w przypadku
pozostałych opcji.
Informacje o portach modemu
We wpisie poświęconym konfiguracji modemu bez usb-modeswitch wypracowałem sobie rozwiązanie, które przestawiło modem w odpowiedni tryb pracy. Zachęcam zatem do zajrzenia i przeczytania tego tekstu, który w dużej mierze pomoże nam skonfigurować modem do pracy pod linux'em, czy nawet pod OpenWRT na routerze jeśli takowy posiadamy.
Sprawdzenie operatora i jakości sygnału
Karty SIM mogą pochodzić od różnych operatorów GSM. Ci z kolei mają swoje nadajniki rozmieszczone w różnych lokalizacjach i nie zawsze blisko naszego miejsca zamieszkania. Praktycznie każdy operator udostępnia internet LTE, który można przetestować bez zobowiązań zamawiając czy kupując sobie starter. Jeśli planujemy ocenić jakość połączenia u każdego z operatorów, to możemy posłużyć się poniższym poleceniem:
$ wvdial modem-start info-gsm
...
--> Sending: AT+CFUN=1
OK
--> Sending: ATQ0 V1 E0 H0 S0=0
OK
--> Sending: AT+COPS?
+COPS: 0,0,"Red Bull MOBILE",7
OK
--> Sending: AT^HCSQ?
^HCSQ:"LTE",53,45,181,18
OK
W tym przypadku podłączeni jesteśmy do sieci RBM/Play . Cyfra 7 w wyniku AT+COPS , którą widzimy
na końcu mówi nam, że połączenie jest nawiązane po LTE. Tę samą wiadomość mamy w AT^HCSQ , z tym,
że już zapisaną czytelnie dla człowieka. Mamy tam również cztery inne wartości. Co one oznaczają i
jak je zinterpretować? Spójrzmy na poniższą rozpiskę:
# <Signal<,<RSSI>,<RSRP>,<SINR>,<RSRQ>
# RSSI -- Reference Signal Receive Power (wskaźnik siły odbieranego sygnału włącznie z zakłóceniami)
# RSRP -- Reference Signal Received Quality (miara mocy sygnału)
# SINR -- Signal-to-Interference-Plus-noise Ratio (miara jakości sygnału użytkowego w stosunku do zakłóceń szumu)
# RSRQ -- Received Signal Strength Indicator, only for LTE (miara jakości sygnału)
#---------------------------------------------------------------
# 0 RSSI < -120 dBm | 0 RSRP < -140 dBm | RSSI formula:
# 1 -120 dBm ≤ RSSI < -119 dBm | 1 -140 dBm ≤ RSRP < -139 dBm | dBm= value1 -120
# 2 -119 dBm ≤ RSSI < -118 dBm | 2 -139 dBm ≤ RSRP < -138 dBm | RSRP formula:
# ... | ... | dBm= value2 -140
# 53 -68 dBm ≤ RSSI < -67 dBm | 45 -96 dBm ≤ RSRP < -95 dBm |
# ... | ... |
# 94 -27 dBm ≤ RSSI < -26 dBm | 95 -46 dBm ≤ RSRP < -45 dBm |
# 95 -26 dBm ≤ RSSI < -25 dBm | 96 -45 dBm ≤ RSRP < -44 dBm |
# | 97 -44 dBm ≤ RSRP |
# | 255 unknown or undetectable |
#---------------------------------------------------------------
# 0 SINR < -20 dB | 0 RSRQ < -19.5 dB | SINR formula:
# 1 -20 dB ≤ SINR < -19.8 dB | 1 -19.5 dB ≤ RSRQ < -19 dB | dB= 0.2 x value3 -20
# 2 -19.8 dB ≤ SINR < -19.6 dB | 2 -19 dB ≤ RSRQ < -18.5 dB | RSRQ formula:
# ... | ... | dB= 0.5 x value4 -19.5
# 181 16 dB ≤ SINR < 16.2 dB | 18 -11 dB ≤ RSRQ < -10.5 dB |
# ... | ... |
# 249 29.6 dB ≤ SINR < 29.8 dB | 32 -4 dB ≤ RSRQ < -3.5 dB |
# 250 29.8 dB ≤ SINR < 30 dB | 33 -3.5 dB ≤ RSRQ < -3 dB |
# 251 30 dB ≤ SINR | 34 -3 dB ≤ RSRQ |
# 255 unknown or undetectable | 255 unknown or undetectable |
#--------------------------------------------------------------|
Zatem wskazania dla mojego połączenia wyglądają następująco: RSSI -68 dBm , RSRP -96 dBm ,
SINR 16 dB oraz RSRQ -11 dB . Czy to dużo czy mało? Zgodnie z tym co znalazłem pod tym
linkiem, to nie jest najgorzej:
RSSI (większa aktywność transferu danych, większe RSSI)
RSRP (od -140 do -44 dBm)
więcej niż -79dBm - bardzo dobrze blisko BTS-a
od -80dBm do -90dBm - dobrze
od -91 do -100 - trzeba pomyśleć o zmianie położenie modemu/routera lub zakupie anteny
mniej niż -100 - bardzo źle praktycznie nie da się pracować.
SINR
więcej niż 21dB - bardzo dobrze blisko BTS-a
od 13dB do 20dB - dobrze
od 0dB do 12dB - trzeba pomyśleć o zmianie położenie modemu/routera lub zakupie anteny zewnętrznej
mniej niż 0dB - bardzo źle praktycznie nie da się pracować.
RSRQ (od -19.5dB do -3 dB)
więcej niż -9dB - bardzo dobrze, blisko BTS-a
od -10dB do -15dB - dobrze
od -16dB do -20dB - trzeba pomyśleć o zmianie położenie modemu/routera lub zakupie anteny
poniżej -20dB - bardzo źle praktycznie nie da się pracować.
Wymuszanie konkretnego trybu połączenia
Wyżej w pliku konfiguracyjnym mieliśmy sekcję [Dialer set-new] i [Dialer set-old] . Przy ich
pomocy jesteśmy w stanie wymusić, by modem pracował w konkretnym paśmie czy technologii. Bardzo
przydatna rzecz jeśli zamierzamy korzystać z darmowego połączenia LTE od
RBM/Play. Oczywiście to tylko przykład. By
odpowiednio ustawić modem, trzeba zapoznać się ze specyfikacją poleceń
AT^SYSCFGEX oraz
AT^SYSCFG. Warto też podkreślić, że
wykorzystujemy tylko jedno z tych poleceń, w zależności od tego czy posiadamy nowszy czy też starszy
model modemu.
Uzyskiwanie połączenia z siecią
Po włączeniu odpowiednich portów, ustawieniu częstotliwości, oraz skonfigurowaniu sekcji operatorów GSM, możemy w końcu przejść do zestawienia połączenia. W tym przypadku spróbujemy nawiązać połączenie w trybie preferującym LTE do sieci RMB/Play. W tym celu, w terminalu wpisujemy to poniższe polecenie:
# wvdial modem-start set-new red_bull_mobile-auto
W logu powinniśmy zaobserwować szereg poleceń AT, które definiowaliśmy w wyżej użytych sekcjach:
--> WvDial: Internet dialer version 1.61
--> Initializing modem.
--> Sending: AT+CFUN=1
OK
--> Sending: ATQ0 V1 E0 H0 S0=0
OK
--> Sending: AT^SYSCFGEX="030201",3FFFFFFF,1,2,800C5,,
OK
--> Sending: AT+CGDCONT=1,"IP","internet"
OK
--> Modem initialized.
Następnie modem zadzwoni pod określony numer i spróbuje nawiązać połączenie:
--> Sending: ATDT*99#
--> Waiting for carrier.
CONNECT
Połączenie zostało nawiązane, zatem wvdial startuje demona PPP.
--> Carrier detected. Starting PPP immediately.
--> Starting pppd at Thu Apr 14 17:09:22 2016
--> Pid of pppd: 80844
--> Using interface ppp0
Teraz następuje uwierzytelnianie danymi podanymi w sekcji operatorów GSM:
--> Authentication (CHAP) started
--> Authentication (CHAP) successful
I po chwili jest uzyskiwana adresacja za pomocą protokołu DHCP:
--> local IP address 10.129.85.156
--> remote IP address 10.64.64.64
--> Script /etc/ppp/ip-up run successful
Sprawdzane są też DNS oraz trasa domyślna:
--> Default route Ok.
--> Nameserver (DNS) Ok.
--> Connected... Press Ctrl-C to disconnect
I w taki oto sposób połączenie z siecią zostało nawiązane i możemy przeglądać sobie net. By
zakończyć połączenie, wciskamy Ctrl-C . I to w zasadzie cała sztuka operowania wvidal i demonem
PPP. Aktualna konfiguracja zawarta w pliku /etc/wvdial.conf znajduje się zawsze na
github'ie.
