W tym artykule zostanie przedstawiony sposób na wykorzystanie kluczy GPG w przypadku przeprowadzanych działań w repozytorium GIT. Będziemy w ten sposób w stanie podpisać swoje commit'y czy tagi, by było wiadomo, że zmiany, które zostały poczynione pochodzą naprawdę od konkretnego użytkownika. Oczywiście to może się wydać przesadą dla wielu ludzi ale skoro mamy udostępnioną możliwość wykorzystania kluczy GPG, to czemu z tej opcji nie skorzystać? Potrzebne będą nam tylko klucze GPG. Sposób ich tworzenia jak i konfiguracja zdefiniowana w pliku gpg.conf nie zostaną tutaj opisane. Zamiast tego skupimy się jedynie na implementacji samych kluczy GPG.

W końcu przyszedł czas na eksperymenty z serwisem GitHub. Jakby nie patrzeć, do tej pory jedyne co potrafiłem zrobić w przypadku samego gita, to wydać jedno polecenie, którym było git clone . Wszelkie inne rzeczy, choć nie było ich wcale tak dużo, robiłem via panel www, co trochę było upierdliwe. Postanowiłem nauczyć się obsługi gita i nieco uprościć sobie życie. Jeśli chodzi o samą naukę, to tutaj jest dostępny dość obszerny pdf (prawie 500 stron). Nie będę tutaj przerabiał wyżej podlinkowanej książki, bo w sumie jeszcze jej nie przeczytałem, tylko zajmę się ciekawym tematem jakim jest implementacja kluczy SSH, tak by operować na gicie bez zbędnych haseł.

ZRAM to moduł kernela, który tworzy wirtualne urządzenia w pamięci operacyjnej komputera, a te z kolei można wykorzystać pod system plików lub też i pod przestrzeń wymiany SWAP. Dane w takim urządzeniu są kompresowane, dzięki czemu mamy do dyspozycji więcej miejsca w pamięci. Jeśli mamy niepierwszej jakości dysk twardy, lub też wykorzystujemy szyfrowanie i nie mamy przy tym procka ze wsparciem dla AES, to operacje zapisu/odczytu mogą zająć wieki. Możemy w dość znacznym stopniu odciążyć dysk przenosząc pliki do pamięci RAM, który jest o wiele szybszy, no i dane w nim nie podlegają szyfrowaniu. Jeśli mamy dużo pamięci operacyjnej, to ZRAM raczej będzie zbędny i tylko podniesie nam rachunek za prąd. Natomiast jeśli nasz komputer nie szasta zbytnio pamięcią, możemy rozszerzyć ją 2-3 krotnie.

Prawdopodobnie każdy z nas korzysta, lub też i korzystał, ze skrótu klawiszy Ctrl-Alt-Backspace do resetowania środowiska graficznego na linux'ie. Może i to jest wygodny sposób na szybki restart sesji graficznej Xserver'a ale nie do końca jest on bezpieczny. Nie mówię tutaj o samej utracie danych towarzyszącej takiej akcji ale o możliwości obejścia ekranu logowania o ile ta kombinacja klawiszy nie jest wyłączona. Jest też kilka innych rzeczy, które mogą skompromitować źle zabezpieczony Xserver i tej kwestii będzie poświęcony niniejszy wpis.