Bawiąc się smartfonem Neffos C5 od TP-LINK chciałem sprawdzić czy da radę zainstalowanemu na nim Androidowi 5.1 (Lollipop) zrobić root'a. Chodzi o uzyskanie dostępu administracyjnego do systemu plików na flash'u telefonu. Proces się powiódł, z tym, że by do niego przystąpić, potrzebne są narzędzia takie jak adb i fastboot , bo przy ich pomocy możemy sterować telefonem, np. z poziomu jakiegoś linux'a. Niemniej jednak, system komputera jak i smartfona trzeba pierw przygotować odpowiednio, by taka komunikacja była możliwa i ten proces zostanie właśnie opisany poniżej.

Większość z nas zawierała już jakaś umowę abonamentową na telefon z operatorami GSM. Ja jestem chyba jednym z nielicznych wyjątków, które tego jeszcze nie uczyniły. Mam prepaid'a od lat i w sumie nie uśmiecha mi się wiązanie na dłuższy okres czasu umową z operatorem, którego stosunek do użytkownika zwykle się drastycznie obniża tuż po podpisaniu papierowego świstka. Niemniej jednak, prepaid'y mają tę wadę (dla niektórych zaletę), że sami musimy zadbać o odpowiednie urządzenie, za pomocą którego będą realizowane usługi telefoniczne. Problem w tym, że te bardziej zaawansowane technicznie smartfony są w stanie kosztować niemałe pieniądze, przez co niewielu z nas jest w stanie pokusić się o ich zakup i z reguły pozostaje nam tylko opcja pakietowa przy zawieraniu umowy z operatorem GSM. Jeśli już się jednak zdecydujemy na zakup takiego sprzętu, to ciężko jest też znaleźć takie urządzenie, które będzie w miarę tanie i jednocześnie dostosowane do realiów otaczającej nas rzeczywistości. TP-LINK był chyba tego samego zdania i od jakiegoś już czasu wypuszcza na rynek smartfony. Czym ten producent może się pochwalić jeśli chodzi o te urządzenia? Na pewno niewygórowaną ceną. A jak sprawa wygląda w przypadku parametrów technicznych oferowanych nam telefonów? To trzeba by sprawdzić i tak się składa, że mam właśnie na wyposażeniu taki smartfon, a konkretnie jest to model Neffos C5 (TP701A).

Android zadomowił się w większości smartfonów. Jest to mniej więcej taki sam system operacyjny, co w przypadku stacjonarnych komputerów czy laptopów. W obu przypadkach instalujemy i konfigurujemy różne rzeczy, tak by ten system oraz jego aplikacje były dostosowane do naszych potrzeb w sposób optymalny. Niemniej jednak, każdy system wymaga odpowiedniego traktowania i mam na myśli tutaj regularne czyszczenie go ze zbędnych aplikacji czy plików, które nie są nam już do niczego potrzebne. W przypadku desktopowych systemów zwykliśmy wgrywać je na nowo za pomocą płytki CD/DVD czy też pendrive live. Ten proces z reguły jest szybki i w miarę bezproblemowy. Później trzeba tylko trochę czasu poświęcić, by ten świeży system skonfigurować. A jak sprawa wygląda w przypadku smartfona z Androidem? Nie mamy jak za bardzo wgrać świeżego systemu, no i na dobrą sprawę nie musimy. Zamiast tego, możemy przywrócić ustawienia do fabrycznych (factory reset). W tym artykule postaramy się obadać proces resetu ustawień telefonu na przykładzie smartfona Neffos C5 od TP-LINK z Androidem 5.1 (Lollipop).

Przeglądając ofertę na stronie TP-LINK, zaciekawiło mnie pewne urządzenie. Chodzi o serwer druku MFP i pamięci masowej TL-PS310U. Niby słyszałem kiedyś w przeszłości frazę "Print Server" ale nigdy zbytnio się nie zastanawiałem nad tym do czego takie coś ma w istocie służyć. Po nazwie można jedynie przypuszczać, że chodzi o coś związanego z sieciowymi urządzeniami drukującymi. Niemniej jednak, ten serwer wydruku, który dotarł do mnie nie przypomina zbytnio drukarki sieciowej. To co to w takim razie jest?

Opisywane jakiś czas temu przeze mnie ekstendery powerline, tak bardzo mi przypadły do gustu, że korzystam z nich praktycznie bez przerwy. Po skonfigurowaniu roamingu sieci WiFi w linux'ie, mój laptop w nieodczuwalny dla mnie w sposób rekonfiguruje połączenie w obrębie sieci domowej. Sygnał jest na prawdę bardzo dobrej jakości w każdym zakątku domu, przez co w ogóle zapomniałem o istnieniu tych transmiterów sieciowych. Chciałem przenieść jeden z ekstenderów z kanału 1 (domyślny), na kanał 6, który jest najmniej zatłoczony. Problem w tym, że zapomniałem jakim adresem IP dysponuje AP tego urządzenia. Przestrzeń adresowa tej sieci to 192.168.1.0/24, czyli adresów jest 254 (192.168.1.0, 192.168.0.255 zarezerwowane dla broadcast). Nie uśmiechało mi się wpisywanie każdego z tych adresów w przeglądarce, by ten panel admina odszukać metodą na chybił trafił. Na szczęście są o wiele szybsze metody szukania maszyn w sieci, np. zapytania o adres IP w protokole ARP. A przy pomocy skanera nmap możemy w parę sekund ustalić adres IP wszystkich aktualnie podłączonych komputerów do sieci.

Wielu zaawansowanych użytkowników komputera, zwłaszcza tych korzystających z linux'a, bardzo ceni sobie możliwość bezgranicznego zarządzania posiadanym sprzętem elektronicznym. Nie chodzi tylko o zwykłego desktopa czy laptopa ale też o urządzenia z systemami wbudowanymi jak, np. routery WiFi. Większość routerów nie obsługuje modemów LTE ale mogłaby, gdyby pozwalało im na to zainstalowane na nich oprogramowanie. Na moim blogu jest kilka artykułów dotyczących instalacji i konfiguracji modemów LTE właśnie na takich routerach, z tym, że w oparciu o firmware OpenWRT/LEDE. Niemniej jednak, w przypadku takiego alternatywnego firmware wymagana jest drobna znajomość obsługi komputera, a cała masa użytkowników nie chce poświęcać czasu na zgłębianie technik informatycznych. Te osoby chcą zwyczajnie podłączyć dane urządzenie do prądu i móc z niego korzystać tuż po wyjęciu go z pudełka. Mam właśnie jedno takie urządzenie, które byłoby w stanie zaspokoić większość osób z tego grona. Nie jest to co prawda pełnowymiarowy router WiFi z modemem LTE na pokładzie ale w przeciwieństwie do swoich kolegów jest o wiele bardziej mobilny. Mowa o przenośnym hotspocie LTE M7310 od TP-LINK.

Przy zmianie telefonu, zwłaszcza z tych nieco starszych na te nowsze smartfony, może pojawić się problem z przeniesieniem listy kontaktów. Jeśli nasz stary telefon ma slot na kartę SD, to kontakty zapisane w pamięci tego telefonu można zrzucić na kartę SD i na nowym telefonie z niej zaimportować. Co jednak w przypadku, gdy nasz stary telefon nie dysponuje takim slotem, a my na liście kontaktów mamy zapisanych ze 100-200 pozycji albo nawet i więcej? Nie będziemy raczej przepisywać każdego kontaktu ręcznie, bo trochę się nam z tym zejdzie. Możemy za to nieco inaczej podejść do procesu przenoszenia kontaktów. Najprościej to wykonać backup listy kontaktów starego telefonu do pliku i zapisać go na komputerze. Oczywiście zwykle jest do tego celu potrzebny przewód USB, bluetooth czy IrDA. Na linux'ach będzie nam także niezbędne narzędzie Wammu, które umożliwi nam zrobienie takiego backupu.

Ten post ma na celu zebranie wszystkich wpisów dotyczących instalacji i konfiguracji alternatywnego firmware OpenWRT, które znajdują się na tym blogu i umieszczenie ich w jednym wpisie. Chodzi generalnie o to, by wszystkie te artykuły były dostępne na jednej stronie w formie spisu treści odwołującego się do poszczególnych tekstów. Na tplinkforum.pl znajduje się post "OpenWRT w pigułce", z tym, że tamten artykuł dotyczy wydania Barrier Breaker. Artykuły, do których linki znajdują się poniżej, odwołują się do wydania Chaos Calmer i rozwiązania opisane w nich powinny na tej wersji firmware działać bez problemu. Mogą natomiast pojawić się problemy w przypadku konfiguracji starszych wersji OpenWRT na naszym routerze WiFi.

Wpadł mi w łapki smartfon Neffos C5 od TP-LINK, który ma na pokładzie Androida. Chciałem nim zrobić parę fotek, tylko pojawił się problem uzyskania dostępu do zasobów tego telefonu. Samo urządzenie pod linux'em identyfikowane jest jako idVendor=2357 oraz idProduct=0314 ale po jego podłączeniu do portu USB komputera nie pojawiły się żadne nowe dyski, które można by przejrzeć w celu zgania ich zawartości. Problem tkwił w konfiguracji mojego Debiana, w którym to brakowało obsługi protokołu MTP. Po chwili rozgryzłem tę zagadkę instalując w systemie pakiet jmtpfs , co umożliwiło interakcję z systemem plików telefonu i zgranie zrobionych zdjęć.

Czasami bardzo dziwne rzeczy mogą się przytrafić naszym komputerom. Kilka tygodni temu, z niewiadomych przyczyn port ethernet w moim laptopie zwyczajnie zamarł. Linux go nie rozpoznaje i nie da rady za jego pośrednictwem podłączyć się do sieci. Można oczywiście skorzystać z WiFi ale w pewnych sytuacjach ta opcja odpada i zostaje nam jedynie łącze przewodowe. Tak się składa, że mam na wyposażeniu adapter UE200 od TP-LINK. Jest to karta sieciowa mająca z jednej strony gniazdko ethernet, z drugiej zaś złącze USB, dzięki któremu łatwo tę kartę można podłączyć do komputera. Pytanie tylko jak taka sieciówka na USB zachowa się pod linux'em. W tym wpisie obadamy sobie właśnie tę kwestię.